حدیث آرزومندی

آذر ماه پارسال؛ توی زمانی که مدتی بود که سیلی محکمی از روزگار خورده بودم و حتی تیر خلاصم هم زده شده بود و خودم خبر نداشتم؛ به واسطه دوستانی که آشنایی و نزدیکی و جدایی‌مون هم خود داستانی است مفصل. و به نظر من دستی ما فوق دستهای زمینی توی کار بود؛ کتابی به دستم رسید به نام رسائل استاد.
مجموعه نامه‌های استاد علامه کرباسچیان؛ موسس و پایه‌گذار مدرسه علوی؛ به یکی از شاگردانشون در زمان تحصیل در خارج از کشور. 
سرشار از رهنمودهای اخلاقی. عقیده به بقای روح و پرظرفیتی و بزرگی روح. با نثری فوق‌العاده  روان و گیرا.
کتاب فوق‌العاده آرامش بخش و روشنگری بود برای من و حال و روز اون موقع من رو خیلی تغییر داد و واقعا دستم رو گرفت.
توی همین وبلاگ هم مطالبی ازش نقل کردم. اینجا و اینجا رو ببینید.
امسال توی نمایشگاه کتاب کذایی؛ سری به انتشارات آفاق؛ که ناشر کتاب رسائل استاد هست زدم و ازشون پرسیدم که از علامه چه چیز تازه‌ای دارند. کتابی بهم دادند با عنوان حدیث‌آرزومندی. از دکتر محمدعلی‌فیاض‌بخش. که از شاگردان دوره۱۶ علوی هستند و مدتی هم مدیر و معلم بودند در راهنمایی نیک‌پرور. کتاب با زندگی نویسنده آغاز می‌شه و به علامه و علوی پیوند می‌خوره.
به قدری محسور شخصیت بی‌مثال علامه شدم که بدجوری احساس پوچی و بی‌مایگی می‌کنم. اگه این‌ها هم آدمی‌زاده بودند و از جنس ما؛ پس من دیگه دارم این وسط چه کار می‌کنم؟؟ می‌ترسم دفتر زندگی‌ام که بسته می‌شه مصداق کل انعام بل هم ازل شده باشم. در مقابل این چنین بزرگ‌مردانی.
بدجوری به فارغ‌التحصیل‌های علوی حسودیم می‌شه. یکیش دایی خودم که ۱۲ سالش رو اونجا بوده و . . . هرچند که خودم هم دبیرستان طلوع می‌رفتم که موسس اونجا آقایی هستند به نام موسوی‌آل‌طعمه. از شاگردهای دوره ۴ علوی. ولی افسوس و صد افسوس از غفلت و سر به هوایی!!
یک جمله مسیر زندگی علامه رو عوض می‌کنه. جمله‌ای از پیامبر اکرم(ص)خطاب به علی‌ابن‌ابی‌طالب: علی جان! اگر خداوند به دست تو تنها یک نفر را هدایت کند؛ برای تو از آنچه خورشید به آن می‌تابد با ارزش‌تر است.
و همین کافی است که علامه درس و تدریس در حوزه قم را رها کند و در بازار تهران بیفتد به دنبال جمع سرمایه برای تاسیس مدرسه‌ای که در آن به بچه مسلمون‌ها فیزیک و شیمی و ریاضی درس بدهند.
هیچ چیز برای علامه کم اهمیت نیست. اهّم و فی‌الاهّم نداشتند. همه چیز اهّم بوده.
علامه در زمان حیاتشون به هیچ وجه اجازه ندادند که نامی از ایشون در کتابی برده بشه. کما اینکه مولف اصلی رساله‌ توضیح‌المسائل ایشون هستند. اما بعد از وفاتشون در مرداد۸۲ ؛ شاگردها و فرزندانشون به جمع‌آوری آثارشون اهتمام ورزیدند.
ان‌شاالله که برای ما تشنه‌گان دور مانده از دریا ؛ مرهمی باشد. نه اینکه ادعا کم لحظه‌ای در این دریا غوطه‌ور شویم؛ نه اصلا. فقط نسیمی باشه از این بحر لایتناهی بر روح‌های غبار گرفته‌مان. . . . نسیم علوی؛شمیم علامه