ماه محرم وصفر هم تموم شد. ۲ ماهی که به نام بهترین‌های این عالم هست و هر سال با اومدنشون دل شیعه دوباره به طپش میوفته.
محرم و صفر هر سال میاد و می‌ره. . . ان‌شاالله که توشه‌ای که برگرفتیم پشتوانه زندگی‌هامون باشه تا محرم بعدی و درسی رو که تو این دو ماه یاد گرفتیم رو توی ذهن‌هامون هک کنیم که: اگه اهل کوفه با حسین فاطمه آن کردند؛ ما با مهدی فاطمه نمی‌کنیم. و نمی‌گذاریم که مولایمان تنها بماند.
یه مطلبی رو هفته پیش از یه بزرگی شنیدم که خیلی برام جالب بود. از علی(ع) نقل کردند که:
خدا را بدین‌گونه شناختم که هر آنچه اراده کردم؛ طور دیگری شد.
واقعا الله‌اکبر؛ همچین خدا با این روش خودش رو به من هم شناسونده که از هیچ راه دیگه‌ای این‌طوری شیرفهم نمی‌شدم!! و یه مویید قرآنی هم که باز تو همین چند روز اخیر برای این جمله امیرالومنین بهش برخوردم آیه‌های ۲۳ و ۲۴ سوره کهف هست :
و هرگز در مورد کاری نگو: «من آن را فردا انجام می‌دهم». مگر اینکه خدا بخواهد. و هرگاه فراموش کردی؛ پروردگارت را به خاطر بیاور و بگو:«امیدوارم پروردگارم مرا به راهی روشنتر از این هدایت کند»
ای کسی که تکیه‌گاهم تویی و شکایت حالم را برای تو می‌آورم . . .
از اوج آسمانها یک شب مرا صدا کن!