کاش می‌آورد مستی هر حرامی چون شراب
آن زمان معلوم می‌شد در جهان هوشیار کیست
خدایا؛ پروردگارا؛ ای مهربون و ای پوشنده گناهان آشکار و پنهان همه ما؛ ای بخشنده گناهان و ای دوست‌دار توبه‌کننده‌ها. . . به حق همه اونهایی که دوستشون داری و در درگاهت آبرو دارند از حضرت آدم گرفته تا صاحبالزمان(عج) و همه اولیا و انبیا و مومنان درگاهت؛ اون گناهای من که باعث می‌شند صدام اصلا بالا نره و به درگاه تو راهی نداشته باشه رو ببخش.
یعنی یه معرفتی به من بده که قبح این گناها رو با گوشت و پوستم احساس کنم و اصلا تکرارشون نکنم. گناهایی مثل غیبت؛ گمان‌بد و . . .
الهی امین
آمین! التماس دعا! مطمئنم اینقدر پیش خدا ابرو داری که صداتو همیشه میشنوه
وئو.
شعره اولش کلی باحال بود
بهتر نیس منبع شعر هم نوشته بشه؟!!!!
راستش من منبعش رو نمی‌دونستم که ننوشتم. یه جزوه از یکی از همکلاسی‌هام کپی کرده بودم برای امتحان میان‌ترم داشتم می‌خوندم؛ یه گوشه‌ایش این شعر نوشته شده بود.
اگه شما می‌دونید ممنون می‌شم بگید.
تو هم قاطی پاتی کردی.
من بازم اومدم. آپدیت کردم به من سر بزن
وبلاگ اجغ وجغ و خیلی خوب و بی خود و جالبی داری!
با یه قالب پوست هندونه ای!
موفق باشی!