از ماست که بر ماست

حالم به هم می‌خوره از همه کسایی که از هر موقعیتی استفاده می‌کنن تا به نفع خودشون تبلیغ کنن. یا از یه عده‌ای هی بد بگن و بکوبوننشون!
آخه بس کنید دیگه! چرا از احساسات مردم مایه می‌زارین؟
آره؛ مردم ایران خیلی مهربونن‌.مهمون‌نوازی و نوع‌دوستی‌شون تو دنیا لنگه نداره ؛ اما همین طور هم راحت‌طلبی و تنبلی‌شون!!
ما فقط نشستیم و تو هر موقعیتی سعی می‌کنیم همه تقصیر‌ها رو گردن دیگران بندازیم.
اگه تو بم زلزله اومد و یه شهر به خرابه تبدیل شد؛ تقصیر همه ماست! نه فقط تقصیر رهبر و رئیس‌جمهور و وزیر و وکیل و . . . چه می‌دونم کوفت و زهر مار!!
اگه هر کسی وقتی می‌خواد خونه بخره یا اجاره کنه ؛ به استحکام و درست و حسابی بودن خونه بیشتر توجه کنه تا محله فلان و نمای فلان و و در ریموت کنترل و آیفون تصویری و استخر و جکوزی و . . . ؛ معنی‌اش اینه که برای جون خودش و اعضای خانواده‌اش ارزش قائله.
چه طور وقتی جون خود ما برای خودمون ارزشی نداره انتظار داریم برای شهرداری‌ ارزش داشته باشه؟؟
خواهش می‌کنم بس کنیم دیگه. از هر موقعیتی برای خراب کردن دیگران استفاده نکنیم. هی از اون سر دنیا نشینیم و بگیم لنگش کن!!
همت داریم ؛ آستین‌ها رو بالا بزنیم و خودمون فکر چاره باشیم. یاد بگیریم که هر کاری رو از اول درست انجام بدیم. الکی همه چیز رو با این سیاست لعنتی قاطی نکنیم. در حقیقت سیاست فرزند اقتصاد هست. اما تو ایران ؛ اقتصاد و فرهنگ و همه چیز بازیچه سیاست شدن. واقعا متاسفم.

نکته: هیچ کدوم از درخت‌های سر به فلک کشیده نخل تو بم از جا کنده نشدن؛ خدایا چه قدرتی داری و چه خلقتی!!

حتما بخوانید: راهنمای علمی زنده ماندن در زلزله